Dag 17 Cardeñuela del Riopico - Rabé de los calzados

Jee, dat viel tegen die regen. Ik stapte buiten uit de donkere herberg om 8:00 uur, nog niet helemaal licht, oh da's waar, de zomertijd is ingegaan. Het regende, jammer. Dus poncho aan. Ik had van Lidia gehoord dat de bar nog niet open was, maar die van de andere herberg waarschijnlijk wel. Ik heb nooit zin om terug te lopen, dus ging ik op pad. De komende 6 km zou er geen bar open zijn. Maar zoals vaker klopt de geschreven of mondelinge informatie niet altijd. Zo ook nu. Nog geen 3km verderop was een goede bar met albergue die nog niet in de gidsen staat. Ze blijken nu een jaar open te zijn. Lekker toch een ontbijtje. Even verderop was de keuze tussen de camino volgen door een,industriegebied of 500m langer een stuk mooier langs de rivier. Ik besloot linksaf te gaan naar de rivier. Na 100m dacht ik: wat doe ik hier! Ik loop hier door weer en wind door de modder te hanteren en ging terug naar het asfalt. Beter in flink tempo 10km over het asfalt dan bijna gelijke afstand door de modder. Van het landschap valt nu ook niet veel te genieten.
Op een gegeven moment was het weer zo bar en boos. Ik was echt aan het vechten tegen de wind en de regen werd ook niet minder. Ik keek naar de overkant van de brede weg van het enorme industriegebied, zag mensen staan bij een bushalte, ik keer om en zag er,bus aankomen. Geen seconde heb ik getwijfeld om heel snel over te steken. De buschauffeur bleek onderweg te zijn naar het centrum van Burgos. Voordat ik het wist stond ik in het centrum van Burgos. Tja, vandaag heb ik dus we paar km gesmokkeld. Es Trampa! Maar goed, het is niet anders.
Ben eigenlijk best snel Burgos doorgelopen. Het is echt een mooie stad. Absoluut de moeite waard. Maar ik ben er 2 geweest en heb nu geen zin in een grote stad. Net na het centrum passeerde ik een best oude man met een paraplui en een stevige pas erin. Ik vroeg hem of hij naar Santiago ging. Nee, zei hij. Hij loopt elke dag 2 uur over de camino Frances. We hadden een leuk gesprek in Spaans, Engels en Duits. Achteraf dacht ik: Hoe zit dat nu: De man kan me niks vertellen over de dorpen rondom Burgos, want daar is hij nooit geweest, maar hij kan wel Engels en Duits spreken. Elke dag loopt hij tot de grens en dan weer naar huis. Porque? Burgos tiene de todo.
We  nemen afscheid. Hij gaat terug naar huis en ik ga het laatst mogelijk drankje nemen voor de laatste 10km en el campo.