Camino Portugues 2

Van Porto naar Santiago

Aankomst in Porto.

9 juli Van Eindhoven naar Porto

De kleine herberg met 12 bedden ligt tegen het centrum aan. Hij is netjes, schoon en heeft nieuwe bedden. Ik had gebeld vanaf het vliegveld, maar reserveren kon niet. Toen ik tegen 5en aankwam waren er nog 6 bedden vrij. Dat viel mee!

Even m'n slaapplaats en mijzelf in orde maken en dan op pad naar het mooie historische centrum voor een hapje en een drankje.
De laatste pelgrim kwam om 10 uur aan, 3/4 zijn vrouwen. Uit Spanje, Tsjechië, Duitsland en zelfs uit Rusland. We kletsten nog gezellig wat en gingen keurig op tijd slapen zodat het pelgrimsleven morgen goed kan beginnen. De meesten beginnen de tocht hier in Porto. Ik nu ook, maar vervolg hem van vorig jaar toen ik in Lissabon begon.

 

Friday, July 10, 2015

Etappe 1 Porto-Vilarinho

 Vandaag ben ik na een typisch Portugees ontbijtje vertrokken in zwaar bewolkt weer. Het heeft even gemiezerd en is de beloofde regen gelukkig uitgebleven.

Het is meestal niet zo leuk een stad uit te lopen en zo ook hier in Porto. Het us zeker 10 km alleen door saaie buiten wijken lopen. Mijn metrokaart van gister was nog geldig. De verleiding was groot due eerste km met de metro te gaan wat ik gedaan heb. Ik praat het voir mijzelf goed dat het beter is de eerste dag een niet té lange etappe te lopen. Zeker omdat ik thuis vrijwel niet geoefend heb. Nu ben ik een kleun dorp in een slaapplaats met beddengoed, handdoeken, douchecabine net muziek en nota bene een zwembad en dat voor 10€
Na het zwemmen weer landen door het dagelijkse wasje te doen, maar ook op zoek naar een lekkere maaltijd. Nou dat is gelukt. Het was heerlijk en ook gezellig met live muziek.


Saturday, July 11, 2015
Etappe 2 Vilarihno-Pedro Furada

 Het was een mooie dag. Goed weer, zo'n 23 graden, onbewolkt en een lekker briesje, maar ook het landschap was mooi. De eucalyptussen ruiken zo lekker. Ik voel me weer helemaal een peregrina, heerlijk! Grappig hoe snel dat dan weer gaat.

Er liep nog een poosje een hondje met me mee, altijd gezellig.
Echt Hollands om te vermelden, maar kan het niet laten: het is hier zo goedkoop, ongelofelijk. Wijntjes voor €0,70, biertje €0,90 en een compleet menu incl wijn en koffie voor €6,00
Pedro Furada is heel klein. Er is een bar/restaurant/winkel/slaapplaats, alles in 1. Ze hebben 1 slaapkamer met 4 bedden. Een Nederlands stel, een Oostenrijkse vrouw en ik.
De Portugezen zijn ook erg vriendelijk. Doen echt hun best voor je en ze spreken vaak verschillende talen.
Weer even lekker gezellig eten met elkaar. Vanavond ga ik lekker vroeg slapen, want gister is het toch een beetje te laat geworden en heb aardig wat spierpijn. Niet heel raar als je op pad gaat zonder te oefenen :-)

 

Sunday, July 12, 2015

Etappe 3 Pedro Furada-Barcelos

Vanochtend na een gezamenlijk ontbijt met de andere pelgrims weer lekker zelf op pad. De dag begon best koud en mistig, maar dat trok gelukkig weer snel bij, zodat het vest weer uit kon en de zonnebril op.
Eigenlijk was het vandaag geen etappe te noemen, maar een wandelingetje, het is een kleine 10km naar Barcelos. Ik had begrepen dat het een mooi stadje is van zo'n 20.000 inwoners en ik vind het wel leuk om daar wat rond te kijken als een toerist. Een halve rustdag, ook wel fijn voor de voeten en spierpijn. Ook heb ik gedacht even een uitstapje te maken van 20km met de bus landinwaarts, dus van de camino af, naar Braga. Moet prachtig zijn. Op zondag bleek er maar 1 bus te gaan, dus heb ik het niet gedaan, misschien morgen. Ik weet het nog niet.

Barcelos is inderdaad mooi. Het heeft dezelfde legende als Santo Domingo de la Calzado op de camino Frances in Frankrijk over een pelgrim die vals beschuldigd wordt van diefstal. Google maar eens op De haan van Portugal.

Bij binnenkomst van het dop liep ik de kerk binnen waar de mis net begon met heel mooi gezang. Ik ben maar even gebleven. Het was druk, ik stond achterin en had dorst, dus... Het is een bijzondere kerk met wanden van 'Delfsblauwe' tegels. Voor een foto kom ik later wel terug. Dat heb ik gedaan en werd weggestuurd, omdat er geen fotos gemaakt mogen worden. Toch gauw nog 1 schieten en weg.
Inmiddels heb ik m'n bedje weer gereedgemaakt in de albergue.
Van de eigenaar gisteren had ik de sleutel van zijn huis hier in Barcelos gekregen, zodat ik daar 1 of 2 nachten kon slapen. Dat biedt hij regelmatig aan pelgrims aan. Zelf heeft hij veel gereisd in zijn leven en is minstens 10x in Amsterdam geweest, wat hij geweldig vond. Het is natuurlijk ontzettend aardig, maar ik voelde me er niet goed bij en heb het dus niet gedaan.
Er zijn hier zomerfeesten aan de gang, een gezellige drukte op straat met muziek en dansende mensen.
In de herberg kwam ik 2 vrouwen tegen uit Barcelona, die ik in Porto had ontmoet. Leuk om weer even bij te praten over hoe het ons vergaan is tot nu toe, maar vooral over eten :-) Het eten is hier prima, maar we verlangen alle drie naar Galicië. Het was heel vermakelijk hoe 1 van de 2 praatte over hoe heerlijk de gekookte aardappelen daar zijn.
Nu even hier iets lekkers te eten zoeken.


Monday, July 13, 2015
Etappe 4 Barcelos-Ponte de Lima

Poeh, wat een dag, 34 km en bloedheet!
De etappe was wel erg mooi, veel groen, hier en daar wat huizen en net genoeg drinkplaatsen.
Voor vertrek ontbeten met de 2 Spaanse vrouwen, Gloria en Joaquina, ze komen niet uit Barcelona maar uit Madrid. Op deze camino is de route zo goed aangegeven dat je hem eigenlijk kunt lopen zonder gids. Da's wel relaxed moet ik zeggen. Ongeveer op de helft kruis is een smalle rivier, net een oase. Er zijn een aantal pelgrims in het water een pauze aan het nemen. Goed idee, doe ik ook.
M'n plan was eigenlijk 30km te lopen, maar ik kwam om 12:30 uur aan bij Casa Fernando, moet een bijzondere herberg zijn waar je enorm warm onthaald wordt. Het ligt in de middle of nowhere. Wat moet ik hier dacht. Aan de hoofdweg daar net achter was een restaurantje. Ik heb daar een menu gegeten en besloot om door te lopen, nog 14km. Om 17:45 uur kwam ik  half dood aan Ponte de Lima. Het begint nu te komen dat als je in de herberg aankomt je allerlei bekenden tegenkomt en dat is toch echt leuk.
Ik ging meteen douchen en m'n wasje doen. Daarna het centrum in, want het is hier zo mooi en wilde graag wat zien voordat het donker werd.  Eigenlijk was ik er te moe voor en kies daarom al snel een restaurant wat me aanspreekt. Vandaag ga ik mezelf verwennen, ondanks dat ik niet zo'n trek heb, wordt gegrilde zalm met een heerlijke witte wijn uit Alentejo. Het Nederlandse stel Eveliene en Joop die ik ontmoette in Pedro Furada lopen langs en komen bij me aan tafel ook wat eten. We kletsen gezellig totdat ik moet hollen naar herberg, die sluit om 22:00 uur. Daar loop ik Gloria tegen het lijf, ik haal nog gauw een paar biertjes in de bar ernaast terwijl zij de deur voor mij openhoudt. We hebben in de tuin gezeten tot middernacht toen slopen we naar de slaapzaal. We waren net tieners op schoolreis :-)

 

Wednesday, July 15, 2015

Dagje Ponte de Lima

Omdat ik gisteren laat aankwam, dit de oudste stad(je) en misschien ook wel de mooiste van Portugal is, m'n voeten zeer doen met toch wat kleine blaren, zin heb om te gaan zwemmen in de rivier en m'n gids heb laten liggen in het restaurant gisteravond heb ik besloten hier een dagje blijven. Gloria blijft ook. We gaan samen op pad naar een andere slaapplaats, omdat je maar 1 nacht mag blijven in de herberg. Uiteindelijk komen we terecht in een jeugdherberg die ook pelgrims opvangt.
Gloria gaat zaken doen met haar prachtige kettingen. Het is zo mooi wat ze maakt, ongelofelijk en allemaal van natuurlijke materialen, zoals bijvoorbeeld zaden en sinaasappelschillen. Ze kiest er 1tje voor mij uit en hangt die om m'n nek. Een herinnering aan haar, zo lief.
We hebben samen geluncht. Grappig hoor, we hoefden helemaal niet te bespreken waar we zouden gaan. We hadden dezelfde voorkeur. Bijna net echte Spanjaarden onder elkaar :-)
In de namiddag nog even heerlijk gerelaxed aan de rivier en een siësta onder een boom.


Etappe 5 Ponte de Lima-Rubiães

Dit was geen lange etappe, 18km, maar omdat het best wel een flinke klim had was het toch wel een zware dag. De gids omschrijft dit stuk als het zwaarste, maar ook als het mooiste van de hele camino. Ik weet nog niet of ik het daar mee eens ben.

M'n nieuwe schoenen doen het goed. Ik heb wel een paar kleine blaartjes, maar dat heb al  snel als je zo zweet als ik en uiteindelijk heb ze nauwelijks ingelopen.
De herberg ligt in een buurschap, dus er is niet veel te doen/zien, maar goed. Na het douchen en kleren wassen ben ik op onderzoek uitgegaan voor het avondeten. Aan de doorgaande weg liggen 2 restaurants en 1 bar. Terug in de herberg kon ik Gloria vertellen dat het beste restaurant het verste weg ligt. Zonder twijfel gaan we daar heen, zij is net zo'n lekkerbek als ik. En het bleek ook ontzettend lekker te zijn daar. De laatste bacalau?
Ik heb nog iets nieuws geleerd in het restaurant. De vino verde van Portugal is natuurlijk bekend. Ik houd er niet zo van, het is een beetje bruisend en ik krijg er het zuur van, dus ik vraag naar een vino blanco maduro. Nu begreep ik dat je ook vino verde tinto hebt, dus rode wijn van de witte druif.
Dat witte huis op de foto is de herberg.
Ik terugkomst in de herberg was het niet alleen erg warm in de slaapzaal, maar er een man verschrikkelijk te snurken. Ik besloot met kussen, slaapzak en wat extra dekens in de tuin te gaan slapen. Toen ik net sliep naakte de man van de herberg me wakker en bood me een aparte kamer aan, omdat het s nachts erg koud wordt. Het was een slaapkamer met 8 bedden, alleen voor mij! Toch weer zo leuk hè.

Thursday, July 16, 2015

Etappe 6 Rubiães-Tui

Na een heerlijke nacht zonder gesnurk en zonder wakker gemaakt te worden door pelgrims die om 5 uur met een hoop herrie opstaan werd ik wakker om 6:30 uur en verliet de herberg om 7:00 uur.

Ik wilde toch nog 1 nachtje in Portugal slapen, dus zou het eindpunt voor vandaag Valence do Minho worden. Daar op m'n gemak voor 12en aangekomen, bleek dat de herberg gesloten was wegens vlooien. Daarom ben ik toch de grens, wat een rivier is, over gegaan naar Tui en ben ik toch al in Spanje.
Na de siësta liep ik het centrum in waar ik een sportzaak aantrof. Wat een geluk, ze hadden mooie stokken (je weet wel van die dingen waar die mensen mee rondhollen die aan het Nordick walken zijn). Ik heb ze gelijk gekocht, dan hoef ik niet in Vigo naar een Decatlon, wat mijn plan was. De eerste dag bleek dat in van m'n oude 2 stokken niet meer vast te draaien was. Nu is deze camino wel niet zo bergachtig en heeft geen watertjes waar je doorheen moet, toch is het heel fijn om met stokken te lopen, omdat je je gewicht beter verdeelt en o.a. daardoor minder last hebt van je voeten.
Vanavond vinos y tapas! Bv: Pimientos de Padron met een Rioja, hmm


Saturday, July 18, 2015
Etappe 8 Mos-Arcade

Na een goede nacht werd ik om 6:45 uur wakker, de helft van de pelgrims waren al vertrokken, omdat zij naar Pontevedra wilden gaan, 30km. Een paar hebben haast, omdat ze al een terugvlucht hebben geboekt. Ik niet en dat vind ik erg prettig.  Het alternatief is voor 20km naar Arcade. Een toeristische plaats, bekend om z'n oesters, inktvis en kleine gefrituurde inimini visjes.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik was vandaag niet vooruit te branden. Het was zwaar bewolkt, wat het voor het wandelen prima is.
Onderweg heb ik gelukkig een nieuwe leesbril kunnen kopen bij een chino (Chinezen hebben in Spanje super grote wibra's), want de mijne ben ik gister ergens in de herberg kwijtgeraakt. Wel zo gemakkelijk om de gids te kunnen lezen ;-)
Er is allen een privé albergue van 10 plaatsen. Er is alleen nog een kamer met een 2-persoonsbed en eigen badkamer. Vader en zoon hebben een discussie, maar ik mag erin voor de prij van 1: €10,-
Wat een luxe zeg, heerlijk even geen gesnurk, geritsel en wekkers morgen.
De vader geeft me advies waar je goed kan eten en wil me na de siësta het kasteel laten zien. Allemaal heel aardig, maar ik wil rustig de avond zelf doorbrengen en ondanks een siësta van 2 uur lekker vroeg naar bed. Dus ik strompel naar het centrum voor een foto en ir a tapeo (hapje en drankje in verschillende barretjes).
Het is toch niet normaal: je bestelt een pilsje en krijgt er olijven, pro-Iran en een stukje belegt brood bij! Dat is weer heel erg leuk in hier in Spanje dat als je een drankje besteld het een verrassing is wat voor tapa je erbij krijgt.
M'n voeten doen zeer, vooral m'n rechterhiel. Morgen maar even kijken hoe het gaat .

 

Saturday, July 18, 2015

Etappe 7 Tui-Mos

Gisteravond toen de pimientos aan het eten was, kwam Joel uit de VS binnen en erbij zitten. Hij at van mijn pimientos en ik van zijn pizza. De tijd ging snel, naar ook doordat deze dag een uur korter was vavwege het tijdsverschil met Portugal kwamen we klokslag 22:00 uur aan bij de herberg. Die was gesloten! Jee, da's wel heel erg stipt. Ik liep om de paroquia heen en zag gelukkig Nina boven in de tuin staan en riep naar haar of ze deur open wilde doen. Dat wilde ze en sloten de dag in de tuin af waar een Duits meisje op haar gitaar speelde.
Het landschap was niet erg bijzonder vandaag. Het laatste van Portugal vind ik mooier dan hier het eerste in Spanje. Ik heb ook nog niet het gevoel dat ik in Spanje ben, maar ook niet meer dat ik in Portugal ben. Onderweg kwam ik een grappig geïmproviseerde buitenbar tegen die vol zat met pelgrims. Dat hebben ze slim gedaan. Het is wel even wennen dat het vanaf hier een stuk drukker is op de weg. Dat komt omdat veel mensen alleen de laatste 100km willen lopen. Die heb je nml nodig om je compostelano te kunnen krijgen.
Omdat ik de etappe begon om 7:00 uur was al vroeg in O Porriño, wat ca. de helft van de etappe is, maar om nu nog eens 17km erbij te lopen, is weer wat veel. Ik besloot na een uitgebreide stop wat in te kopen in de supermarkt voor een picknick en nog 6km door te gaan naar Mos, wat een dorp is van 1000 inwoners. Tijdens m'n picknick zag ik aardig wat pelgrims langslopen, wat mij wat onrustig maakte, omdat Mos een herberg heeft met maar 26 bedden. Dus heb ik ingepakt en doorgelopen. Er was nog een bed. Dit is geloof ik de eerste keer van alle caminos dat ik ging haasten voor een bed en daar houd ik eigenlijk niet van. Het was niet voor niets, want er was nog een bed voor me. De rest van de middag heb ik rustig doorgebracht met wat lezen over de etappe van morgen, de rest van de picknick onder een boom naast de herberg en een rondje door het mooie kleine dorp, waar toch 3 bar/restaurants zijn.
Ik dacht dat ik de enige zou zijn in het restaurant dat ik gekozen had, maar dat was niet zo. Uiteindelijk hadden de andere 9 ook voor dit restaurant gekozen en maakten we 1 grote tafel waar Engels, Spaans, Russisch en Duits gesproken werd. Aanvankelijk had ik er niet zo'n zin in, maar het was toch gezellig.

 

Sunday, July 19, 2015

Etappe 9 Alcade-Pontevedra

Na een voortreffelijke nacht van meer dan 10 uur werd ik om 9:15 uur wakker. Herbergen zijn best leuk en gezellig op z'n tijd, maar het rijk voor jezelf te hebben is toch ook wel erg fijn.
Voor vertrek eerst nog even koffie en een tostada in de bar en wie komt er voorbij: Gloria. Ik had al het gevoel dat dat zou gebeuren. We zijn samen naar Pontevedra gelopen. Het ging iets beter met m'n voet, maar niet geweldig, dus 10km vind ik nu genoeg. Ook omdat het al laat is en Pontevedra is een mooie stad zeggen ze.
Aangekomen in de herberg zagen we een lange rij en wie hadden weer de laatste bedden: wij :-)
Onderweg liepen we langs een bar/restaurant waar een vrouw buiten Pulpo aan het koken was. Verleidelijk, maar nee. Straks eten in de stad.


Etappe 10 Pontevedra-A Portela

Vandaag voel ik me niet goed en m'n voet gaat ook steeds meer pijn doen. Daarom heb ik vandaag wederom maar 10km gelopen. Jammer, maar het is niet anders. Je kan het niet forceren. Ik was allang blij dat ik de herberg gehaald had , Het was nog vroeg tien ik aankwam, 12:30 uur, in de afgelegen herberg. Toch was ik niet de eerste. Er was sl een vader met z'n zoon van 24 uit voormalig Oost-Duitsland. Hij was spaghetti aan het klaar maken en vroeg of ik mee wilde eten. Nou dat wilde ik wel. Er was van alles aanwezig in de keuken en ook drankjes in de koelkast. Er kwamen nog 2 Duitse jongens van 17 en 28 jaar binnen en aten ook mee.
De hospitalero kwam om de inschrijvingen te verzorgen en geld te innen.
Later kwam er nog een Zwitserse jongen en een moeder en dochter uit Duitsland bij. De herberg heeft een heerlijke tuin waar we's avonds de bbq hebben aangestoken met maïskolven en er een gezellige avond van gemaakt.
De hospitaleros heeft een 3-gangen menu voor de andere pelgrims klaargemaakt. Zij kwamen uit Spanje, Polen en Engeland. Regelmatig wordt ik gevraagd om te vertalen en daar ben ik  best trots op.


Etappe 11 A Portela-Caldas de Reis

Op m'n gemakje opgestaan, warme chocomelk gemaakt en eitjes gekookt. Er was nog brood van gister, dat met wat olijfolie en en beetje zout maakte het toch als een compleet ontbijt. De meesten deden net als ik rustig aan.
Gisteravond heb besloten vandaag een halve etappe te lopen vanwege m'n voet. Die 10km heb ik strompelend afgelegd in ruim 4 uur, pfff. Dat kan zo niet doorgaan.
Op de hele weg ben ik geen enkele bar tegengekomen. Ik had maar een klein beetje water mee, omdat er normaal gesproken zoveel gelegenheden onderweg zijn dat het zonde is onnodig meer gewicht mee te dragen. Het is aldoor redelijk warm. De temperatuur ca. 27'C, maar de luchtvochtigheid is zo hoog wat het oncomfortabel maakt. Ik zweet als een otter, dus drinken is erg belangrijk. Bijna aan het eind had ik z'n ontzettende dorst dat ik bij een huis aan wilde bellen voor water, maar liep ik langs een tuin waar een man z'n tuin stond sproeien. Dat kwam goed uit en vroeg hem m'n flesje te vullen. Wat kan water toch lekker zijn :-)
In het dorp onderweg naar de herberg liep ik langs een farmacia en heb gel-inlegzooltjes gekocht. Hopelijk helpt het.
Hier in Caldas de Reis zijn verschillende warmwaterbronnen, waarvan 2 openbaar. Omdat ze zeggen dat het een medicinale werking heeft, ben ik daar rond het avonduur toch maar even naar toe gestrompeld. Het water is 38'C, lijkt misschien niet zoveel, maar dat is echt heet. Wie weet gebeurt er een wonder en zal de pijn gauw verdwijnen.
Heb een menuutje in de naast de herberg genomen, lekker dichtbij en daarna weer keurig om 22:00uur naar bed.


Naar Padrón

Ondanks dat ik nu een paar dagen maar 10km op een dag te hebben te gelopen, gaat het alleen maar slechter met m'n gezwollen enkel en denk dat ik realistisch moet zijn en moet stoppen. Het is ontzettend jammer dat ik de camino nu niet kan uitlopen. Na in totaal vanaf Lissabon ruim 600km kan ik de laatste 2 etappes niet lopen. Maar zoals een Engelsman, eveneens wachtend op de bus vanochtend, al zei: het is niet het einde van de wereld. Hij is ook begonnen in Oporto en heeft vanwege pijn in z'n heup ook vandaag besloten te stoppen. Hij gaat direct naar Santiago. Ik ga naar Padrón, wat 18km verderop ligt. Ik wil nog even op de camino zijn en in een herberg slapen anders is het pelgrimsgevoel zo plotseling over en voel je je gelijk een toerist. Morgen zie ik wel wat ik verder ga doen. Misschien is een dag rust voldoende om door te lopen, maar dan mis ik toch een dag en ben dan 'una trampa', wat ik zeker niet wil zijn. Of misschien ga ik met de bus een dagje naar de kust.

Het is jammer, maar alles gaat nou eenmaal niet zoals je het gepland hebt. Het leven is minder maakbaar dan dat we soms denken of hopen.
Er zit toch ook een voordeel aan: nu heb ik reden terug te komen om deze camino af te ronden :-)
Padron is het dorp waar mijn geliefde kleine groene gefrituurde en gezouten paprikaatjes vandaan komen: los pimientos de Padrón. Die moet ik vanavond natuurlijk nog wel even gaan eten.:-)

Dagje aan de kust in Muxía
 

Vanmorgen met de bus van7:35u vertrokken zonder ontbijt baar Santuagi, omdat er maar 2 bussen per dag gaan naar Muxía. Velen gaan naar Fisterra om get einde van de wererd te zien, naar ik houd meer van Muxía. Ben naar een nieuwe privé herberg gegaan, omdat die klein is en open om 11:00u. Aangezien ik10:45u aankwam en geen zin om nog 2 uur te wachten, koos ik deze. Het is een heerlijke plek moet ik zeggen. Er wad al een Duitse vrouw die hie een paar dagen blijft voor de overbrugging van de camino  naar huis. Dat heeft ze goed gekozen.
In de namiddag na een heerlijke zeeduivel heb ik een fiets kunnen huren, waardoor ik naar de kerk kon fietsen aan het einde bande wereld. Een prachtig kerkje, die in de brand is gevlogen door onweer met ik geloof de kerst van 1,5 jaar geleden. Ze zijn al een heel stuk met de restauratie, goed om te zien.
Daarna ben ik naar een afgelegen strandje gefietst, dat had ik al eens gezien toen ik de Camino vanaf Santiago liep. En lig ik er! Het is zo mooi, alleen het water is behoorlijk koud hier aan de Atlantische oceaan!
Even douchen en kletsen in de herberg, dan weer op de fiets om te gaan eten. Het is wel heel fijn dat ik de fiets gier achter kan laten. In het restaurant was het heel leun dat de eigenaar me direct herkende en dat ze zonder problemen op m'n fiets zouden letten.


Monday, July 27, 2015
Santiago

De bus ging al om 6:45u, pff. Ben je geen pelgrim meer en willen de andere 8 in de herberg een dagje rust, moet ik m'n wekker zetten! Er gaan nml maar 2 bussen per dag van Muxía naar Santiago en aangezien het de 24ste (vandaag) al feest is voor de Sint Jacobusdag op de 25ste is het erg moeilijk een bed vinden, dus wil bijtijds bij het klooster zijn. Alle betaalbare hotels, pensions en hostals zijn volgeboekt. Ik heb wat albergues gebeld die normaal reserveren, maar dat doen ze deze dagen niet.
Liep ik in de regen, tss, wat een verschil: gisteren lag ik nog op t strand! Na ruim een uur in de rij te hebben gestaan in de kloosterherberg bleek hij vol te zijn. De vrijwilligers aldaar waten druk aan het rondbellen, echter zonder resultaat. Er brak wat paniek uit onderder de wachtenden. Wat te doen? Een Spaanse wist wel wat, maar het was een beetje onduidelijk wat. Zij ging lopen en 2 Nederlandse meisjes, een Italiaanse, Duitse en ik volgenden haar. Het was een geren door de stad en ik half hinkelend er achteraan. Daar aangekomen bleek er geen plek meer te zijn. In bar wilde ik op internet gaan zoeken. Maar daar was geen wifi. Nou ja om een lang verhaal kort te maken heb ik uiteindelijk een kamer gevonden 3,5km uit het centrum, die ik heb gedeeld met die Duitse. Spullen afgegooid en met de bus naar het centrum. Het was 1 grote mensenmassa. Er stond een enorme rijen met dranghekken om de kathedraal in te komen. Too much!
Ben buiten het centrum gaan eten in een heel bijzonder restaurantje.
Na een siesta in het hotel ben ik 's avonds weer teruggegaan naar het centrum om het spektakel op het plein voor de kathedraal te kunnen zien. Daar aangekomen, bleek dat er hekken waren geplaatst, zodat je het plein niet meer kon betreden. Alle straten waren vol met mensen. Ik houd toch echt niet van dergelijke drukte. Zeker niet als je net uit het camino leven komt. Heb nog even wat gedronken en ben terug naar het hotel gegaan en heb het spektakel op bed in het hotel gezien.
De volgende ochtend nog was ik al bijtijds in her centrum, maar er stond alweer een ellenlange rij voor de kathedraal. Deze keer maar niet naar binnen dan. Ook voor het pelgrimskantoor stond al een dikke rij, maar hoefde ik deze keer toch niet in te gaan staan, want ik heb nog geen recht op m'n compostelana, omdat ik de camino (nog) niet uitgelopen heb.

Op naar het vliegveld.